این‌جا چه خبره؟

درآمیزی یا دیزالو (به انگلیسی: Dissolve) فنی است در تدوین و در اتصال دو نما (سینما) از فیلم به کار می‌رود. در این فن تصویر «الف» تدریجاً محو می‌شود و تصویر «ب» جای آن را می‌گیرد. از دیزالو برای نشان دادن گذر زمان استفاده می‌شود. دیزالو واجد کاربردهای زیبایی شناسانه‌ای هم می‌تواند باشد.1

این وبلاگ 2 همینه؛ ثبت روزانه‌ی من از خودم. افکاری که دارم، کارهایی که انجام می‌دم، تجربه‌هایی که می‌کنم، چیزهایی که می‌خونم و هر چیز دیگه‌ای. به دولیل؛ در گذر روزها خودم رو آرشیو می‌کنم. تا روند تغییرم رو ببینم. وبلاگ باعث می‌شه تبدیل به سوژه بشم و از بیرون نگاه کنم. این‌جا روش علمی و تفکر نقادانه رو تمرین می‌کنم. هر چیزی که در مغزم راه می‌ره رو می‌نویسم. چیزی رو حذف نمی‌کنم و چیزی رو ویرایش نمی‌کنم. این وبلاگ رو به کسی نشون نمی‌دم. فقط می‌نویسم و پست می‌کنم. تمرین می‌کنم برای فکر کردن. فهمیدن جزئیات و درگیر موندن با چیزهایی که گاه و بی‌گاه در زندگی تجربه می‌کنم. از واضح شدن افکارم روی این صفحه‌ی شیشه‌ای خوشم می‌آد. راستش هدف اصلی این وبلاگ خودم‌ هستم. اما اگر شما هم دارید این سطور رو می‌خونید، امیدوارم که نوشته‌هاش به‌دردتون بخوره.


  1. تکنیک دیزالوْ بر می‌گرده به فانوس خیال. دستگاه‌هایی که در دوچشمی نگاه می‌کردی و تصاویر اسلاید به اسلاید حرکت می‌کردن. اون روزها در سینما چیزی به اسم کات وجود نداشت. تصاویر overlap می‌شدن. این روزها ولی چندان در سینما دیزالوْ دیده نمی‌شه. ↩︎

  2. این دومین وبلاگ جدی من هست. انگار دومین دوره از زندگیم. وبلاگ قبلی همچنان در ناوبار بالا در دسترسه. اما به نظر من دیگه آدمی که اون‌ها رو نوشته نیستم یا از اون آدم دورم. دقیقا به خاطر دیدن این تغییرات در گذر زمانه که وبلاگ‌نویسی رو دوست دارم. ↩︎